Democratie - afgeleid van de Griekse woorden 'demos' (het volk) en 'kratia' (macht, heerschappij) - verwijst in zijn meest elementaire zin naar 'heerschappij door het volk'. Momenteel heeft de term een zeer positieve connotatie. Het is algemeen overeengekomen in de westerse / ontwikkelde wereld dat democratie de enige legitieme vorm van overheid is.Er zijn grote inspanningen geleverd door het Westen, door het IMF en de Wereldbank om andere landen 'aan te moedigen' democratische praktijken over te nemen. Dit was gemakkelijk voor vooral de ontwikkelingslanden die een beroep op het IMF en de Wereldbank deden voor financiële steun. Al deze instellingen hoefden te doen was: 'democratisering' een voorwaarde maken voor het verlenen van financiële steun - en *oeps* - we spreken opeens van 'golven van democratisering' alsof iedereen 'het licht gezien' heeft.
Hoe dan ook, de meeste mensen zullen het erover eens zijn dat democratie de meest legitieme manier van regeren is, omdat het zorgt voor de hoogste graad van vrijheid voor het individu.
In het oude Griekenland was het een omstreden kwestie. De beroemde filosoof Plato, was tegen democratie en bepleitte heerschappij door de wijsten in de samenleving, de filosoof-koningen (hoe handig van je, Plato). Hij betoogde dat het de meeste mensen niet aangaat om deel uit te maken van het politieke proces, omdat ze niet beschikken over de vereiste kennis, inzicht of begrip ervoor.
Hoewel niet expliciet, zijn we ons toch op de filosofie van Plato af aan het stemmen geweest door niet langer elke burger toe te staan in hun eigen recht te stemmen over wetgeving en wetsvoorstellen, maar in plaats daarvan te werken met een systeem van representatieve democratie, waar we mensen kiezen die schijnbaar meer uitgerust zijn om dergelijke beslissingen te nemen namens ons.
Door een dergelijk representatief systeem van politiek toe te staan, hebben we een 'kloof' tussen demos en kratia gecreëerd - tussen het volk en de regering - waar we in feite niet langer kunnen beweren dat het de mensen zijn die regeren, omdat het de gekozen overheidsfunctionarissen in de uitvoerende en wetgevende takken van de overheid zijn die regeren en dit de meeste burgers uitsluit. Deze kloof heeft permissie gegeven aan heimelijkheid en profiteurschap. In plaats dat politiek een één-partij-systeem is - in de zin dat er slechts één partij bij betrokken is: de mensen/het volk - werken we met een drie-partijen-stelsel - er is het volk, er zijn de verkozen ambtenaren en er zijn diegenen met de financiële middelen die deelnemen in profiteurschap om het beleid in hun eigen voordeel te beïnvloeden, ongeacht wat de publieke opinie is.
Om de kloof tussen het volk en de regering te overbruggen, dienen er twee specifieke problemen aangepakt te worden:
1. Onderwijs
2. Eigendomsrecht van economische invloed
We zullen deze discussie in het volgende blog voortzetten.
Vertaald naar Economist's Journey to Life Day 260: Democratization - Put your Money where your Mouth is with LIG - Pt1
Geen opmerkingen:
Een reactie posten